اثرات علی تعاملات رفتاری استادان دانشگاه بر انگیزش تحصیلی و معدل تحصیلی دانشجویان

در این پژوهش، اثرات علّی تعاملات رفتاری استادان دانشگاه بر انگیزش تحصیلی و معدل تحصیلی دانشجویان، بررسی شده است. جامعه آماری پژوهش، همه دانشجویان دانشگاه پیام نور اهواز بودند که از بین آنها 494 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار گرد‌آوری داده‌ها، پرسشنامه تعاملات رفتاری سواری (1395)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) و معدل تحصیلی دانشجویان بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Amos تحلیل شدند. بر اساس تحلیل، برازندگی مدل پیشنهادی پژوهش، پس از اصلاح تأیید شد. نتایج نشان داد که تعاملات رفتاری سخت‌گیرانه و همکارانه استادان بر انگیزش تحصیلی دانشجویان، اثر علّی مثبت؛ تعاملات رفتاری مخالفانه استادان بر انگیزش تحصیلی، اثر علّی منفی و تعاملات رفتاری سخت‌گیرانه استادان بر معدل تحصیلی نیز اثر علّی منفی دارد. ضمنا تعاملات رفتاری همکارانه، سخت‌گیرانه و مخالفانه استادان، به ترتیب بیشترین عامل علّی مؤثر بر انگیزش تحصیلی دانشجویان را به خود اختصاص دادند و معدل تحصیلی فقط تحت تأثیر تعاملات رفتاری سخت‌گیرانه استادان بود. یافته‌های این پژوهش نشان داد که تعاملات رفتاری استادان در انگیزش و معدل تحصیلی اثرگذارند. بنابراین، برای بهبود انگیزش و معدل تحصیلی دانشجویان، توجه به تعاملات رفتاری سخت‌گیرانه و همکارانه استادان دانشگاه ضروری است.